Mocno przedobrzony
Film byłby do zaakceptowania, gdyby się skończył przed sceną w restauracji w klimacie "Żebrowski czyta bajki dzieciom". Ale warto zobaczyć, bo Agnieszka Grochowska.Polecam książkę, bo dobra bardzo.

Bardzo emocjonalne kino
Film jest napradę dobry. Jego siłą jest m.in. psychologiczna i obyczajowa wiarygodność. Ciekawy jestem ile razy niejaki "ja" był w teatrze, żeby zarzucać "teatralne" aktorstwo...

To trzeba zobaczyć
To zdecydowanie najlepszy polski film co najmniej od pięciu lat (czyli od "Długu"). Pewnie bym ostrugał w Pręgach ze dwie lub trzy sceny, które być może dryfują trochę w stronę tandety... Ale to nic, przyzwyczajony jestem do tego, że żadnego właściwie filmu nie kupuję w stu procentach od początku do końca. Te sceny i tak nie psują całości. Ten film naprawdę uderza po emocjach, przykuwa uwagę i daje do myślenia. Jestem przekonany, że ludzie odczytują go na różne sposoby, choćby w zależności od tego jakie kto miał dzieciństwo, w jakim jest wieku, czy sam jest ojcem. Ja dziękowałem Bogu, że miałem innych rodziców, ale wcale moje przemyślenia na tym się nie skończyły.
Mnie tak naprawdę przeszkadzała tylko jedna scena. I to nawet nie dlatego, że była zła. Przeciwnie: była wiarygodna i dobrze zagrana. A rozzłościło mnie to, że ja się spodziewałem takiego właśnie rozwoju tej sceny. Po prostu wiało z niej aktualną publicystyką, a pewnych tematów człowiek czasem ma dość. To scena spowiedzi. Kto widział zrozumie, o co mi chodzi.
Jest parę znakomitych momentów w tym filmie. Tylko jeden przykład: krótka rola Doroty Kamińskiej (z trudem ją rozpoznałem), całkowicie na przekór jej emploi. Samo mięso!
To trzeba zobaczyć!
PS. Nie przejmujcie się opiniami GhostRidera czy innej ameryki! Jeżeli oczekujecie w filmie czegoś innego niż parę eksplozji i piersiastej blondynki, to warto zobaczyć "Pręgi".

kicha jakich mało!!

Sztuczny az do bólu
postacie plastikowe gra teatralna...

Film - calkiem niezly
Mam calkiem niezle wrazenia po obejrzeniu flimu. Troche jednak nie zbyt naturalna wydala mi sie rola dziewczyny Wojtka - glownego bohatera. Watpie aby kobieta na pewnym poziome byla w stanie tak narzucac sie facetowi. I wrecz naciskac zeby uprawial z nia seks.
Zakladajac ze nie miala to byc z zalozenia dziewczyna lekkich obyczajow - bylo to za bardzo przerysowane. A poza tym - film o.k.
Zastanawiam sie tylko czy ktorys z aktorow nie bylby lepszy w roli Wojtka niz Zebrowski , moze bylby.... Ale w tym wydaniu - tez moze byc.
Ogolnie polecam film - zwlaszcza osobom lubiacym polskie kino.

Film całkiem niezły, ale jak na standard sprzed 20 lat, albo jak na Teatr Telewizji ;)
No, może jak na debiut - to też. Ale niestety, jak złowieszczo obwieściły to napisy na początku - nad filmem unosi się zgniły duch Zanussiego, którego jakoś szczególnie sobie nie cenię. Aktorzy chodzą trochę samopas - Frycz gra Frycza, Żebrowski Żebrowskiego. Ten ostatni w dodatku stroi do kamery koszmarnie teatralne miny. I koszmarny schematyzm kilkunastu scen - uczucie zażenowania to stały towarzysz na widowni.

Do Moniki..
Moniko, jest łatwo powiedzieć "dajcie sobie szanse" powiem Ci, że ja nawet nie wiem jak powinnam traktować mężczyznę z którym miałabym byc, są pewne zachowania, które się wynosi z domu... Wśród moich znajomych uchodzę za osobę bardzo atrakcyjną, wokół mnie zawsze było wielu mężczyzn, wszycsy mówią, że się marnuje... A ja nie potrafię, nie potrafię z kimś być. W przyszłości nie chcę skrzywdzić mojego dziecka tak, jak ja zostałam skrzywdzona, chociaż mój ojciec nie zdaje sobie z tego sprawy

Historia z zycia wzieta
Powiem szczerze, zobaczyłam tam swoje dzieciństwo... Ja nie byłam bita przez ojca, ale byłam raniona "słowem", a to jest okrutniejsze, bo rany sie wygoją, a ślady na psychice pozostaną... Myslałam, że będę mogła "odciac" się od tego, ale to nie jest łatwe. Ja też, tak jak Wojtek, boję się pokochać...

mmm...
Goraco polecam....jest poprostu swietny...

mmm...
Goraco polecam....

Autentycznośc na najwyzszym poziomie, podłoze psychologiczne i zacmiona jasnosc symboli!:-)
Jako 16-latka dzis wykonywalam prace domowa...błogosławie swoja profesorke. Miodzio! Prestiż nazwiska badz co badz mnie nastawil-jednak sie nie zawiodlam!Fabuła dośc standardowa, jednak podłoze psychologiczne oraz jawnosc symboli i metafor sprawily iz film wywarl na mnie powazne wrazenie!Autentycznosc razila w oczy,PRAWDa wartościa priorytetowa...piekno!Choc...za duzo emocji...One ograniczały moj rozsadkowy odbior filmu.Emocje, ktore przelalam w kawalek papieru a Atlanthiku...Dziekuje Zanussiemu..muzyka super!Dziekuje Kuczokowi...dzikuje Magdalenie...Ony nadzieja zielenia oczu oślepiała!!

Film jest wspaniały!
"Pręgi" to historia żywcem wzięta z realiów polskiej rodziny! Klasyczny przykład i lustrzane odbicie tego co dzieje się w polskih domach. Smutna i prawdziwa rzeczywistość...ale jednak z nutką optymizmu. Ba! Nie z nutką, a z dużą dozą optymizmu i nadziei, że ofiara nie musi stać się katem w przyszłośći, że można pokonać zło i zbudować szczęście pomimo złych doświadczeń z przeszłośći! Polecam film wszystkim, którzy mają ochotę na duchowe katharsis, jak również tym, którzy takie piekło dzieciństwa przeżyli, noszą ból w sobie i celowo nie zauważają miłośći, która idzie obok nich!!! Dajcie sobie szansę!

Opiniowanie bez oglądowania w poczekiwaniu na taksówkowanie
Właśnie tak sobie siedzimy tutaj. To znaczy ja i ja. I czekamy na taksówke, która zabierze na lotnisko no i potem do matczynego kraju ale już nie taksówka no i film mamy zamiar obejrzeć jak na miejscu. Ale w prawdzie powiedziawszy jest obawa, że film słaby jak zazwyczaj polski. No ale dajmy szanse, bo my ludzie. Więc jedziemy i szansa będzie. No i się zobaczy. Damy się wypowiedzić post faktum, ergo post scritpum ale właściwie nad scirptum no bo technologia www. Nie ma co uogólniać ale będzie jak będzie. Się trzymamy no i do opinii.

sprostowanie:
"(...)ledwie mi ZIMNE ognie zapalili"- problemy z vocabem, sorry..;)a może tylko jedną rachityczną racę..;)

wreszcie się wybrałam... i co?..
wreszcie się wybrałam... i co?..mieszane odczucia..każda z części była jakby osobnym obrazem. nie wiem, czy nie lepiej byłoby trochę pomieszać wątki?..muzyka i niektóre sceny nieco pretensjonalne.. szczególnie ta ostatnia..tak SYMBOLICZNA, że aż głowa boli;)..
Ale w sumie intrygujący temat, szczególnie pierwsza część mi się podobała- świetnie zagrana. a drugą dałoby się chyba jednak troche pogłębić: spodziewałam się fajerwerków, a ledwie mi sztuczne ognie zapalili..;)

poruszajacy
Zebrowski byl (bo nawet trudno powiedziec ze gral) znakomity. Ta scena byla zywa, az do bólu -milosc przeistoczyla cierpienie w nowe zycie.
Autentycznosc, cos co rzadko sie zdarza

Jest wspaniały !!!
Prawdziwy -aż do bólu... i można w nim odszukać epizody z życia nas samych ...naszych bliskich i znajomych.Ależ to prawdziwe ,wzruszające i bardzo smutne - tak jest niejednokrotnie naprawdę. Bardzo cieszę się że polskie kono od pewnego czasu ( Cześć Tereska ,Edi ,Męska sprawa i teraz Pręgi ) przedstawia życie ...prawdziwe.Oby tak dalej .Gratuluję twórcmo.

Anty-pirat
Polakom udało się zrobić film z zabezpieczeniem anty-pirackim! Sukces: tego filmu nie da się skopiować przy pomocy kamery video.
Film w kinie ma już jakość "kino-rip". Do oświetlenia użyto chyba 60W żarówki. Film przeraźliwie zielony (chyba jakieś zapasy ORWO).
A w treści też nie za bogato - film nudny. Z kategorii: bohater się męczy - czemu widz ma mieć lepiej.

Genialny!
Wspanialy film. Nie sklamie jesli powiem, ze najlepszy polski jak dotychczas widzialem. Gra Żebrowskiego nie zostawia nic do zyczenia. Brawo!